ایران یعنی چه؟ تقریبا آثار فعلی فارسی‌زبانان برای آن معنی ندارند. در لهجه هزارگی اما برای آن معنی یافته‌اند: «ایر» به معنی ردیف و منظم است. چند چیزی که به‌صورت مرتب ردیف شده باشند را «ایرگ» شده می‌گویند. و «ایریان» مردم یا سرزمین منظم است. ایریان به‌مرورزمان «ایران» شده است. اما ایران به معنی اصطلاحی دارای بار معنایی گسترده‌ای است و حکایتگر یک بسته کامل هویتی که در آن، تاریخ، تمدن، فرهنگ، جغرافیا، دین و حاکمیت ی نهفته است. جالب است بدانیم، وداها از منابع قدیم ایران است. در نام
وداها تحریف اندکی صورت پذیرفته است. در اصل، وید یا بَید است و چون
به‌صورت نظم یا شعر بوده است، در لهجه اوستایی به آن بید می‌گفته‌اند. و
هزاره‌ها هنوز به شعر «بَید» می‌گویند.دومین
منبع، اوستا است. اوستا تقریبا تمامی گزارش‌ها وداها را آورده است. از میان
اقوام مقدس که در این دو منبع آمده بیشتر در میان هزاره‌ها است مانند قوم
کیان، جمشید، بیری و غیره. البته گفتنی است، لغات و واژه‌های اوستا از میان
بقیه لهجه‌های فارسی فقط با لهجه هزارگی قرابت دارد و دو حرف تط و
دطاوستایی فقط در لهجه هزارگی یافت میشود.
اشتراک گذاری در تلگرام
تبلیغات
درباره این سایت