یکی از دوره های مهم زندگی دوره جوانی است که نقش و پیامد زیاد در کیفیت زیست دنیایی و اخروی انسان دارد. سعادت و خوشبختی و یا شقاوت و گرفتاری انسان در دنیا و اخرت به چگونگی سپری کردن جوانی و استفاده از آن بستگی زیادی دارد. در سخنان بزرگان دین جوانی فرصت گرانبها و طلایی برای خودسازی و تکامل ادمی معرفی شده است که بسیار زود گذر و محدود است و رمز و راز موفقیت و پیشرفت مادی و معنوی در استفاده صحیح از آن نهفته است. قران کریم از جوانی به دوره قوت و قدرت یاد می کند ولی از کودکی و پیری به ضعف و ناتوانی تعبیر نموده است و این بیان قران که حکایت از واقعیت دارد، اهمیت و نقش سازنده جوانی را نشان میدهد و دستور و توصیه برای استفاده معقول از دوره جوانی است. هر عاقلی این مطلب را درک می کند که سعی و کوشش برای کسب کمالات یعنی دانش، اخلاق حسنه، خدمت به مردم، عبادت و بندگی، شکوفایی اقتصادی و دیگر ارزشها و خوبی ها در دوره جوانی امکان بشتری دارد که در دیگر دوره های زندگی با چنین سادگی و آسانی میسر نمی باشد. همانطوریکه جوانی زمینه و بستر خوب و مناسب برای تکامل انسان است زمینه و بستر برای بدیها و زشتی ها نیز است و این دوره آسیب ها و خطر های فراوانی دارد و اگر بخوبی مراقبت نشود انسان درطوفان طغیان شهوات گرفتارشده و سقوط خواهد کرد. پس چه بهتر که ما جوانان با شناخت درست از جوانی آن را سپری کنیم و متوجه آسیب های آن باشیم. زیرا اسیب ها و طغیانهای جوانی محدود به این دوره نمی ماند بلکه در تمام زندگی تاثیر می گذارد چنانکه خودسازی و کمال طلبی در جوانی همه دوره های حیات را تحت پوشش قرار میدهد و تقریبا غیر ممکن است که جوان خود ساخته و اهل عبادت و تقوا به معنای واقعی کلمه در پیری گرفتار گناه و طغیان شود.
اشتراک گذاری در تلگرام
تبلیغات
درباره این سایت